همیشه دعا کنیم:
چشمانی داشته باشیم که بهترین ها را در آدم ها ببیند؛
قلبی داشته باشیم که خطاکارترین آدم ها را ببخشد؛
ذهنی داشته باشیم که بدی های آدم ها را فراموش کند؛
و روحی داشته باشیم که هیچگاه ایمانش را به خدا از دست ندهد.
خیلی از ما حتی بلد نیستیم آرزو کنیم.
و گاهی آرزوهایمان را هم از روی دست بقیه تقلب میکنیم!!
نگاه میکنیم ببینیم مردم دوست دارند کجا زندگی کنند؟
مردم دوست دارند با چجور آدمی ازدواج کنند؟
مردم عاشق کدام ماشین هستند؟
کدام مارک کیف و کفش و لباس هست که اگر بپوشی همه دهانشان باز میماند؟
خلاصه مینشینیم آرزوهای مردم را درمیاوریم و میفهمیم مردم چی دوست دارند بعد همان چیزها را میگذاریم در لیست آرزوهایمان آن وقت هدفمان از خریدن هر چیزی فقط دراوردنِ چشم بقیه است.
هدفمان از شغلی که میخواهیم بدست بیاوریم کور کردنِ چشم حسودان است.
هدفمان از ازدواجمان این است هر کس زندگیمان را دید دلش بخواهد جای ما باشد!
ولی راستش ما با آرزوهایی که مال خودمان نیست هیچ وقت رنگ خوشبختی را نخواهیم دید،شاید در مقابل این همه جانی که داریم میکَنیم موفق شویم حسرتِ دیگران را بخریم اما زندگیای که چشم مردم دنبالش باشد به دهان آدم مزه نمیکند که!
من فکر میکنم کاش هر کدام آرزوهای خودمان را داشتیم و پیِ دلِ خودمان میرفتیم.
وقتی آرزوهای یکدیگر را میدزدیم، خوشحالیِ رسیدن به آرزوهایمان بارِ دلِ آنهایی میشود که آن آرزو را دارند و بهش نرسیدهاند؛این یعنی شادیای که یک وَرَش غم است.
من دوست دارم دنبالِ دلِ خودم بروم و برای آرزوهای خودم زندگیام را خرج کنم...
رمز خوشبخت زیستن،در آن نیست که کاری را که دوست داریم انجام دهیم
بل که در این است که کاری را که انجام می دهیم،دوست داشته باشیم!!
تو در تمام دنیا یک نفری،
اما برای بعضی، تمام دنیایی!!
روزی زنی بسیار زیبا رو به دانشمندی ممتاز و مشهور نوشت:
فکرش را بکن،اگر من و تو ازدواج بکنیم،فرزندانمان محشر خواهند شد؛محشر.
بچه هایمان به زیبایی من و نبوغ تو خواهند شد!! زیبارویان نابغه!!
دانشمند در جواب او نوشت:
آری،اما این یک روی سکه است،
فکرش را بکن اگر قضیه برعکس شود؛ چه محشری برپا خواهدشد!!!!!!
آنان که پاره های روح خود را
برای التیام درد دیگران می بخشند
از همه به خـــــــــدا شبیه ترند...
سطحِ توقعتان را نسبت به آدمهاى اطرافتان،
بچسبانید کفِ زمین!
کنار بیایید با خودتان،
که آدمها همین اند؛
قرار نیست همیشه مطابقِ میلِ تو رفتار کنند
یک روز با تو می خندند و
فردایش به زمین خوردنِ تو!
بگردید و آنهایى را که کنارشان
خودِ واقعىِ تان هستید پیدا کنید!
آنهایى که مجبور نیستید کنارشان نقش بازى کنید
که مبادا فردا روزى برایتان حرف دربیاورند ...
لبخند بزنید
به تمامِ آنهایى که زندگیشان را گذاشته اند براى آزار دادنتان
باور کنید هیچ چیز به اندازه ى لبخندِ شما،
معادلاتشان را بهم نمی ریزد!
آدمهای دنیای هر کس دو دسته هستند:
آدمهای داشته و نداشته.
آدمهای داشته همان کسانی هستند که هر روز میبینیشان، چشم توی چشم شان میشوی ،کنارشان غذا میخوری، راه میروی و حتی میخندی؛ آدمهای داشته یعنی همان آدمهای روزمره!
اما
دسته دوم آدمهای نداشته هستند؛همانها که حسرت داشتنشان توی دلت مدام بالا و پایین می شود، اما نباید که داشته باشیشان!
چون اگر به تو تعلق داشته باشند، میشوند آدم روزمره!
اصلا قشنگی این آدمها به نداشتنشان است.
باید از دور نگاهشان کنی...
بعد بودنشان را قاب بگیری و بچسبانی بهترین جای دلت!
واقعیت این است که ما بیشتر از آدمهای داشته، با آدمهای نداشتهمان زندگی میکنیم.
همینها هستند که به زندگیمان عمق میبخشند.
همینها هستند که امید را در دلمان زنده میکنند و زنده نگه می دارند.
گریه و خندهمان را می فهمند و سکوتمان را ترجمه میکنند.
نداشتن این آدمها درد دارد، اما قشنگی زندگی به نداشتن همین آدمهاست...
به این است که از دور نگاهشان کنی و لبخند بزنی و بگویی:
آدم نداشته! اگر بدانی ...!!