اشتباهم را می پذیرم

 

یک بار هم که شده

خودت را جای من بگذار

و با چشم های من

در آیینه

به خودت نگاه کن

اگر توانستی چشمانت را بازنگه داری

اشتباهم را می پذیرم

 

آرامش

اهل آرامش که شدی

شاد کردن دیگران

بیشتر از شاد بودنِ خودت

به دلت می چسبد،

و از این کار، حال خوشی پیدا می کنی!

از درون به خود می بالی!

ارزشمندتر از همیشه ات می شوی!

به این دیار که برسی

آرامش، وجودت را فرا می گیرد

آرامشگر می شوی!

نه به راحتی می رنجی

و نه به آسانی می رنجانی!

 

آرامش

سهم دل هایی ست که نگاه شان به آسمانست ...

 

زبان عشق

در زبان عشق، هوا همیشه معطر است.

در زبان عشق، واژگان همواره نرم و لطیف و مهربانند.

در زبان عشق، هرگز کسی با کسی به تندی سخن نمی گوید.

در زبان عشق، واژگان بوی خشونت،نفرت،کینه  و دشنامی نمی دهند.

در زبان عشق، قضاوت و سنجش راهی ندارند.

در زبان عشق، معیار و ارزش وجود ندارند.

در زبان عشق،احساسات وعواطف توصیفی و شرطی،اعتباری ندارند.

در زبان عشق؛ انسان ،گرگِ انسان نیست؛

بل که انسان؛

هم زبان ،هم دل ، هم سِرّ ، هم سَر و هم راهِ انسان است.

 

نگاه سبز

 

با نگاه سبزت

ریشه های امید

در دل کویرم

جوانه زد!!

قلبِ باکره

که

 

عریان است

 

برای تو

 

قلبِ

 

باکره ام